Mój kawałek podłogi a parawan w skali mikro

Zawsze marzyłam o parawanie. Był dla mnie symbolem intymności, własnego kawałka przestrzeni. Już w czasach studenckich, w akademiku, wydzielałam swój kącik szafą ubraniową. Lubiłam mieć swoje miejsce na ziemi, gdzie mogłam być choć na chwilę sama. Tak już mam. Lubię od czasu do czasu pobyć tylko ze sobą, poskładać myśli nieuczesane i pomarzyć. 

Wracając do parawanu, najpierw w wynajmowanym pokoju nie było dla niego miejsca, potem brakowało środków, bo były inne potrzeby. Teraz w moim domu mam swój kawałek podłogi i parawan tak naprawdę nie jest mi potrzebny. Ale marzenie pozostało i pewnego dnia ziściło się w wersji mikro. Gdy zobaczyłam go na wystawie sklepowej od razu wiedziałam, że musi być mój. Kupiłam, postawiłam i zaczęłam szukać pomysłu na wypełnienie pustych okienek. Długo chodziłam z tym problemem, który jak większość moich myśli, zajął wyczekującą pozycję "z tyłu głowy"aż w końcu , jak zwykle nieoczekiwanie pojawił się pomysł. Potem kilka dni na realizację i jest. Stoi na komodzie w sypialni i wydaje mi się, że mu tam całkiem dobrze. Komoda pochodzi z lat 80 tych ubiegłego stulecia!!! Była lekko podniszczonym meblem z drewna sosnowego. Teraz w nowej wybielonej szacie prezentuje się całkiem nieźle, przynajmniej tak mi się wydaje. Lubię ten design,  dużo bieli, transferowe zawieszki i poduszki na krzesłach pamiętających czasy przedwojenne a więc czasy dość odległe. 

 Często, gdy "reanimuję" stare przedmioty, takie z duszą, zastanawiam się jakie kryją w sobie tajemnice, świadkami jakich zdarzeń były i co powiedziałyby, gdyby mogły mówić.Lubię to moje domowe SPA dla starych "rupci", bo mogę puszczać wodze fantazji tworząc historie wydumane i nieprawdziwe. Dlatego też uwielbiam wszelkie targi staroci, gdzie nie szukam antyków, ale zwykłych przedmiotów codziennego użytku, z pozoru nikomu nie potrzebnych i bezwartościowych, a dających tyle możliwości tworzenia rzeczy oryginalnych, nietuzinkowych i pięknych. Czerpię ogromną radość z przerabiania starego na nowe, a w każdej "staro-nowej" rzeczy ukrywam cząstkę siebie.Taki sposób na samorealizację i swoje miejsce na ziemi. 

A oto parawan, bohater dzisiejszego posta, w towarzystwie komódki, jednego z dwóch krzeseł i kilku innych drobiazgów. To mój kawałek podłogi, taki jak lubię, gdzie porządkuję moje myśli nieuczesane i marzę.

Pozdrawiam serdecznie zza mojego mikro parawanu

Marysia