Podziękowań ciąg dalszy

Dziś, zgodnie z obietnicą, kolejne podziękowania.

tym razem dwie kartki.

Pierwsza, prymicyjna,

dla młodego kapłana, 

druga imieninowa,

dla księdza z nieco dłuższym stażem.

Obaj otaczają mnie codzienną modlitwą, 

a to, jak już pisałam,

 jest dla mnie bardzo wielkim wsparciem.

Obie nieco nietypowe, ale lubię czasem zrobić coś inaczej. 

Mam nadzieję, że obdarowanym do gustu przypadną i wybaczą mi to małe od tradycji "odstępstwo".

I to było na tyle, 

chociaż listy podziękowań nie zamykam jeszcze.

Najpierw jednak pomachać igiełka muszę i z innych zobowiązań się wywiązać.

Miłego tygodnia Wam życzę.

Marysia

Czytaj więcej »

Małe ciche cuda

Życie swoje scenariusze pisze,

często rożne od naszych oczekiwań i marzeń.

Wtedy świat zdaje się walić, 

niemoc, bezradność i obawa o jutro,

wypełniają nasze myśli

i paraliżują działanie.

I właśnie wtedy, kiedy nadziei już brak,

dzieją się
małe ciche cuda.

Przychodzą
w codziennej trosce najbliższych,

 w kawałku świeżo upieczonego przez sąsiadkę ciasta,

w lekarstwie podanym życzliwą ręką przez sąsiada,

w  rozmowie niosącej otuchę,

i w cicho szeptanej modlitwie.

Za to całe dobro dziękować trzeba

Bogu, 

bo to On te ciche cuda czyni,

abyśmy nie tracili nadziei,

to On, 

stawia na naszej drodze ludzi o wielkich i dobrych sercach,

to On

rządzi "przypadkiem"

to On

wyznacza nam cele,
to On
bezpiecznie prowadzi nas po krętych ścieżkach życia.

Taka jest moja wiara, 

Twoja może być inna, masz do tego prawo i wcale się ze mną zgadzać nie musisz,

ale jedno jest pewne,

za dobro podziękować należy.

Można

świeżym domowym chlebem się podzielić

o Imieninach pamiętać,

skromnym rękodzielniczym upominkiem obdarować

lub

 po prostu, zwyczajnie, drobnym gestem lub dobrym słowem
 radość sprawić.

I  w tym celu właśnie takie "drobiazgi" powstały.

Makowa kartka w zabawie u Ani udział weźmie, gdy tylko czerwcowa żabka się pojawi,
bo zgodnie z wytycznymi
w mak, czerwień i nożyczkami wyciętą koronkę się przybrała.



Jednak jej główne zadanie , to podziękowanie mojej siostrze zanieść,
która codziennie, długie telefoniczne dysputy ze mną toczy,
otuchy dodaje i nadziei umrzeć nie pozwala.
Dziękuję Małgosiu.
Jak dobrze, że jesteś.
Zawieszka ze storczykiem
pewnej młodej dziewczynie cicho szepcze "dziękuję"
i życzenia imieninowe składa.

To  nie koniec podziękowań,
lista cichych cudotwórców jest znacznie dłuższa,
ale o tym w kolejnych postach napiszę
i zmaterializowane podziękowania pokażę.

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie

Marysia

,

Czytaj więcej »

Mam już trzy...

buciki

i opaskę na świąteczną świeczkę,

a przede mną  jeszcze trzy kolejne, aby do kompletu było.

Mimo pewnych trudności, potrzebie sprostać trzeba i za robotę się zabrać.

Zanim jednak za tamborek chwycę i igiełkę w ruch wprawię

popatrzcie na mój dotychczasowy "urobek" 

i oceńcie, czy owe ozdoby godnie wigilijny stół ozdobią.

Ozdoby owe,
do Kasi i Reni posyłam,
aby Stopchwilkę, w organizowanych przez nie zabawach, reprezentowały.
Mam nadzieję, że warunki uczestnictwa spełniają,
u Kasi  motywy świąteczne krzyżykami malując,
a u Reni kolorem się bawiąc.





Pozdrawiam serdecznie

Marysia

Czytaj więcej »

kwadratowy zawrót głowy,

czyli odpowiedź na wyzwanie Ulki,

która znów zaszalała zmuszając moją wyobraźnię przestrzenną do karkołomnej pracy.

Jednak , "w praniu" okazało się, że strach wielkie oczy ma,

a wystarczy po prostu byka za rogi chwycić i ...

do roboty się zabrać.

Tak też zrobiłam,

i oto co udało mi się stworzyć. 

Kolorystyka zgodna z założeniami, niebieski i brązowy, 

dość nietypowe połączenie jak na Boże Narodzenie,

do tego mierzenie, cięcie i gięcie, aby kwadraty pięknie w całość się składały.

I powstała niebiesko - brązowa, kwadratowa układanka.

I tak oto zakończyło się "branie byka za rogi".

 Jestem przekonana , że było warto.

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i jednocześnie za wszystkie komentarze dziękuję.

Marysia

Czytaj więcej »