Zdążyć przed pierwszą gwiazdką

Dom wysprzątany i od progu, świątecznymi ozdobami gości wita.

W salonie pięknie pachnie choinka, w biel i światełka odziana. Tu i ówdzie świąteczne ozdoby

szyku domowi nadają,

 a w kuchni smakowite zapachy tradycyjnych potraw, wspomnienia o dawnych Świętach przywodzą.

Widzę pięknie nakryty stół, Mamę krzątającą się w kuchni ,Tatę smażącego ryby  i nas z nosami przy okiennej szybie pierwszej gwiazdki wypatrujących.

Dzisiaj Mamy już nie ma, Tata, staruszek, ryb już nie smaży, a każde z nas przez inne okna pierwszej gwiazdki wypatruje.

Jednak zanim zabłyśnie jeszcze trochę pokrzątać się trzeba, stare sprawy załatwić i za dobro podziękować.

Tak więc, na tą okoliczność jeszcze trzy czekoladowniki powstały, które wraz ze słodką zawartością miłym osobom darowane będą.

 Dla Ani, mozolnie pajęczynę haftowałam, aby zegarowe postępy zaprezentować.

Ponadto

zgodnie z wcześniejszymi postanowieniami, 

moim Panom zadania przydzieliłam i dzięki temu dom pięknie przez mojego M oświetlony został, firanki starannie upięte okna zdobią, a wokół domu ład i porządek o gospodarzu dobrze świadczą. Szymon w roli zaopatrzeniowca i prezentów "wymyślacza" doskonale się sprawdził, a i swój kawałek podłogi z lekka ogarnąć mu się udało.
Teraz duma ich rozpiera i całemu światu, swoje zaangażowanie, chętnie głoszą.

Na Betlejem Poznańskie pojechałam i tam magii Świąt się poddałam i grzanym winem uraczyłam.

W sprzątaniu przyjemności poszukałam, by przez czyste okna pierwszą gwiazdkę lepiej widać było.

Kartki i prezenty do przyjaciół i znajomych rozesłałam i wiem, że już dotarły.

Wszystkie działania w spokoju przebiegają, a świąteczne kolędy o Sprawcy tego cudownego zamieszania przypominają.

Jeszcze cieszę się chwilą, przedświąteczną atmosferę całą sobą chłonę i radosne chwile łapię

jednak już pierwszej gwiazdki nieśmiało wyglądam.

Czyż nie jest to czas pięknych i magicznych doznań?

I dlatego, tych, co Święta w pensjonatach i hotelach spędzać wolą, aby przed trudem przygotowań uciec i wygodą się napawać, po prostu nie rozumiem.
I takim spostrzeżeniem moje dzisiejsze z Wami spotkanie kończę i zanim pierwsza gwiazdka zabłyśnie na chwilkę wpaść jeszcze obiecuję.

Marysia

Ps. Jeszcze tylko dwie fotki, bo urokowi dzisiejszego śniegu oprzeć się nie mogłam i świat za kamiennym murkiem uwiecznić musiałam.