Powrót do codzienności

Jeszcze tli się w Nas świąteczna radość, choć świecidełka nieco przybladły, a choinki igliwiem sypią.

Dźwięki kolęd  tanecznym rytmom miejsca ustępują.

 Bale, domówki i karnawałowe spotkania wesołym życiem tętnią,

a my pomału do naszych codziennych radostek wracamy, pracy i pasjom się oddając.
Przyznam, że przez ten czas, pełen rodzinnych i towarzyskich wydarzeń, od bloga nieco oddalić się musiałam, a tym samym wirtualne więzi z Wami poluzować. Jednak wszystko swój koniec ma, więc i świąteczna swawola końca dobiegła, choć karnawałowe hulanki nadal kuszą i zapewne swój cel osiągną, bo bawić się lubię,
 ale wrodzona, lub nabyta, sama nie wiem jak to jest, obowiązkowość, do pracy mnie zagoniła i dzisiaj z karteczkami według styczniowych wytycznych na zabawę do Ani się wstawiam.
Kolor zielony, w odcieniach wszelakich wybrałam, zające i kurki, fauny reprezentantów, o wsparcie prosząc.Trochę z klejeniem się mozoliłam, ale w końcu zamierzony cel osiągnęłam, radości tworzenia doświadczyłam i oto są.

Jeszcze tylko banerek i gotowe.

Już wprawdzie nad wyborem kolejnego koloru rozmyślam, aby w lutym pięknie florę przedstawić, ale jeszcze inne wyzwania na swoją kolej czekają, więc teraz nimi zająć się muszę.

Bardzo lubię te blogowe zabawy, bo za przysłowiowy bat służą i do pracy gonią, a dzięki ustalonym regułom niezły fitness szarym komórkom fundują. W tym roku wprawdzie mój access nieco ograniczyłam, na rzecz z zabawami nie związanych projektów, ale i tak sporo wyzwań przede mną, a czas goni i zwolnić nie chce.

A teraz z innej beczki zdjęć kilka, bo w końcu na na pomysł wpadłam jak pustą ścianę w korytarzu zagospodarować.Serwety przez Renię w ciuchlandii wyszperane, w przestrzennych ramkach z IKEA zamknęłam i na widok publiczny wystawiłam.

Moim zdaniem, wyglądają pięknie i doskonale, w swoim drugim życiu się czują. 

Jeszcze kilka dekoratorskim pomysłów w głowie mi kiełkuje, ale swoje w kolejce odstać muszą, life is brutal, ot co.

Gdy tak sobie nad robótkami rozmyślam i Waszym pięknym dziełom  przyglądam, to do jednego wniosku dochodzę, że na punkcie upiększania naszego świata totalnie zakręcone jesteśmy. Chwała temu, co Internet wymyślił i wirtualną sieć rozwinął, dzięki której spotkać się nam było i wspólnie piękno tworzyć.

Kończę na dzisiaj, bo jeszcze do Was wybrać się zamierzam, no i trochę czasu z tamborkiem spędzić, aby radośi  tworzenia doświadczyć.

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i miłego tygodnia, pełnego twórczego zapału życzę

Marysia