Tak sobie myślę

Mówią, że myślenie ma przyszłość, ale nie o takim myśleniu dzisiaj chcę pisać. To moje, to chyba bez przyszłości jest i tylko wokół tu i teraz krąży. Takie sobie sfrustrowane rozmyślania, gdy dopada nas zimowe przesilenie a wiosenka dopiero miejscówkę sobie przygotowuje. Gdzieś zapodziały mi się ulotne wrażenia, zagubiły się w gąszczu codzienności i zwykłych ludzkich rozterkach. W duszy jakby przestało radośnie grać, tak niespodziewanie, bez wyraźnego powodu. Może to tylko kumulacja drobnych niepowodzeń i rozczarowań, lecz skutecznie wpływa na moje teraźniejsze relacje ze światem i z samą sobą. "Keep calm and carry on", mówią Anglicy, a ja zwyczajnie podnoszę głowę do góry i idę dalej. Często zadawane sobie pytanie "Dlaczego ja, a nie on/ona?" zastąpię "Dlaczego on/ona, a nie ja?". Przestanę mierzyć swoją miarką, bo przecież każdy ma inną, niekoniecznie podobną do mojej. Realnie spojrzę na świat, bez emocjonalnej przysłony, może wtedy rozczarowania nie będą tak bolały.

Czy stanę się mniej wrażliwa, mniej otwarta na ludzi, a może mniej naiwna? Nie wiem, ale taki mam plan i w ten sposób głowę do góry zamierzam podnieść i iść dalej, po nowe codzienne radostki, po nowe ulotne wrażenia. Zasiądę za kamiennym murkiem z tymi, których kocham i swoje szczęście nitką i igłą namaluję. Tak sobie obiecuję i postaram się mocno.

Tymczasem rzeczywistość do drzwi się dobija i blogowym wyzwaniom sprostać nakazuje. Powstała więc karteczka dla ogrodnika, który pracę zawodową niedługo pożegna i ogródkowi, prawie bez reszty się odda,oraz pamiątka ślubna dla młodych, którzy wspólne wędrowanie właśnie rozpoczynają. Życzę im, emerytowi i nowożeńcom, aby odnaleźli się w nowej dla nich  rzeczywistości i byli po prostu szczęśliwi, tak zwyczajnie, codziennie, normalnie.

Kartka czeka jeszcze na życzenia,a tymczasem na zabawę do Hanulka się wybiera.

Pamiątka ślubna właśnie dzisiaj na wesele pojechała taką oto kreację przywdziewając.

Oprócz tego StopChwilkę w zabawie u Reni reprezentować zamierza.

Mam nadzieję, że zarówno karteczka jak i pamiątka uznanie organizatorek znajdą.

Jeszcze tylko literka G, która na kolejną niedzielę, G jak grzecznie, czeka.
Skojarzenia całkiem zwyczajne, bez żadnych udziwnień, a więc
 G jak grubość, 
czyli rozmiar igieł, nici i tkanin, które dla ułatwienia specjalną numerację przyjmują. Właściwy dobór tych akcesoriów o jakości i urodzie haftu decyduje.Czasem trudno się w tej G jak gęstwinie odnaleźć i metodę prób i błędów zastosować, ale ostatecznie koniec wieńczy dzieło a wszystkie drogi do Rzymu prowadzą i nie od razu Kraków zbudowano.
G jak gromadzenie
różnych hafciarskich przydasi, starannie w mniejszych i większych pudełkach poukładanych. Nazbierało się tego szuflad kilka, a i tak często do pasmanterii udać się trzeba, bo akurat tego, co potrzebne, brakuje.
G jak gniazdowanie,
czyli określenie na mój prywatny użytek stworzone, za którym zaleganie z robótkowym koszyczkiem w kąciku kanapy się chowa. Takie moje miejsce, na którym nikt nie ośmiela się siadać. Miejsce, w którym radość tworzenia, wspomnienia i rozmyślania królują.

Więcej pomysłów już nie mam, ale myślę, że zadanie zostanie zaliczone a ja, G jak gapą nie będę i moich reprezentantów podlinkować nie zapomnę, co mi się wcześniej zdarzało.

Pozdrawiam serdecznie i wiosennie

Marysia