Tak się składa...

,... że oprócz wakacyjnej laby, lato w darze, czas świętowania mi przynosi.

Cieszyć się więc mogę obecnością gości i w ogrodzie biesiadowaniem. 

Trochę wokół stołu się pokręcić, swojskimi potrawami przyjaciół podjąć,

i napitków wszelakich nie szczędząc,

miło czas spędzić.

Takie lata pożegnanie, bo u jego schyłku rzecz się zadziewa, 

ale słoneczko do kawy razem z nami zasiadło, a ciepły wieczór na przyjacielskie  pogaduchy, 

wśród dyskretnego światła latarenek pozwolił.

Prawie utonęłam w morzu życzeń,

tych osobiście złożonych,

i tych , które innymi drogami dotarły.

Za wszystkie ciepłe słowa, piękne kartki i prezenty,

wszystkim Wam, ta drogą dziękuję,

Ani,

która, aby moje twórcze działanie

 wspomóc i do dalszej pracy zachęcić,

takie oto "motywatory",

wraz z pięknie wyhaftowaną karteczką, 

przysłała.

Olce,

 która "mój portret" igiełką namalowała

oraz pięknym frywolno-koralikowym kompletem,

moje biżuteryjne zasoby wzbogaciła.

Elżbietce,

która piękną kartką , frywolitkową bransoletką i cenną wskazówką mnie obdarowała, 

i tym sposobem swojego wielkiego serca i talentu dowiodła.

Justynce,

która moje remontowe "fanaberie" pod uwagę wziąwszy,

cudnym łapaczem,

w subtelnych kolorach, pełnym zwiewnych wstążeczek i piórek,

salon przyozdobiła.

oraz

piękne życzenia na kartce w technice pergamano dołączyła.

Dorotce,

która na uroczej karteczce piękne życzenia przysłała,

oraz pewnej miłej i utalentowanej Oleńce,

która 

specjalnie dla mnie,

 wiedząc, 

że wielką fanką Jej malowanych chmur jestem,

taki ich bezmiar mi darowała.

Dziękuję też za wszystkie mailowe, sms-owe i telefoniczne życzenia.

O jeszcze jednym prezencie i moich z nim potyczkach, w kolejnym poście napiszę i efekty moich poczynań pokażę, 

bo dziś i tak sporo czasu Wam zajęłam 

i dłużej Waszej cierpliwości na próbę wystawiać nie chcę.

Jako, że wszystko w życiu równoważyć się powinno, 

to i ja, 

aby o tę równowagę zadbać, 

kilka drobiazgów, 

dla pewnych, bliskich mi osóbek, 

przygotowałam.

Pierwsza,

o wielkim sercu i  nie spożytym do rękodzieła zapale,

która wkrótce swoje urodziny świętować będzie,

i dlatego w darze maki Jej niosę,

Druga,

 przyjaciółka z lat szkolnych, 

która prawie co roku naszą klasową ferajnę w swoim ogrodzie przyjmuje, 

 na zawiązane z tym niedogodności nie bacząc.

I  to Jej właśnie skromną karteczkę, z podpisami wszystkich biesiadników, 

ku wspomnieniom, 

darować zamierzam.

Miłego, pełnego twórczego działania tygodnia 

życzę,

Marysia