Radośnie oczekuję...

Świąt Bożego Narodzenia, a nie imprezy zimowej.

Tradycyjnie ciasteczka piekę, 

dekoracje obmyślam,

kurz z kątków wymiatam, 

firanki i serwetki krochmalę,

w sprawie prezentów po sklepach ganiam 

i tak w ogóle przedświątecznej gorączce z radością się poddaję.

Lubię ten czas, gdy czasem nie wiadomo, co do rąk najpierw włożyć,

ale świadomość, że pierwsza gwiazdka wkrótce zaświeci i dobra nowina w naszych progach zagości,

wszelkie trudy i zmęczenie z nawiązką wynagradza.

Aby te wszystkie działania od zapomnienia ocalić

 i ślad po prawdziwie polskich Świętach potomnym zostawić,

swój pierwszy grudniownik, za radą Wiolki, 

wykonać zamierzam.

 Bazę albumową, papiery ozdobne i skrapki wszelakie  z czeluści szafy wyjęłam

i za  prace artystyczne ochoczo się zabrałam.

Nad zawartością i ostatecznym kształtem ciągle jeszcze rozmyślam,

ale co nie co dziś zaprezentować już mogę.

Mam nadzieję, że puste kartki wspomnieniami wkrótce się wypełnią i wiarygodny dokument , 

ku pamięci, stanowić będą.

A w międzyczasie,  radosne oczekiwanie czterema świecami odmierzać będę, 

i przy ich blasku Dobrej Nowiny wyglądać.

A na dowód, że wszystko zgodnie z planem się toczy,

na amoniaczki, według przepisu mojej Mamy upieczone, pięknie zapraszam.

I tym słodkim akcentem dzisiejsze spotkanie z Wami kończę,

serdecznie pozdrawiam

i 

na kolejne zapraszam.

Marysia