Nakarmić żabki

Dzisiaj rozmyślaniami przynudzać Was nie będę, ale na głód żabek obojętną pozostać się nie godzi i terminowo zaspokoić go trzeba, więc jestem.

Namnożyło się tych stworzonek, co nie miara i wszystkie na przynależne im frykasy czekają.

Zaszyłam się więc w moim kąciku, igiełkę i niteczki do pracy pogoniłam, z maszyną na chwilę przy kawce zasiadłam, a i skrapkom spokoju nie dałam, 

i oto są,

dwie okrągłe karteczki,

jedna nieco starością i zniszczeniem trąci, 

druga nieśmiałe początki skrapkowej przygody anonsuje.

Przyznam, że tworzenie "na bogato" z trudnością mi przychodzi, bo raczej do minimalistycznego stylu mnie ciągnie, ale u innych chętnie talenty w tej dziedzinie podziwiam i oczy nimi cieszę.

Mojej karteczce daleko do pomysłowości mistrzyń w tym zakresie, ale spróbowałam i bardzo dumna z siebie jestem.

Jeszcze obie w duecie 

do Ulki polecieć mogą, która taką właśnie formę na marzec zaordynowała.

Na podsumowanie banerek 

i gotowe.

Kolejna żabka u Reni się zadomowiła, polszczyzną się bawi i nas do pracy, nie tylko rękodzielniczej zachęca.

Oj, trochę czasu mi zajęły rozmyślania nad sposobem zinterpretowania konopno-filipowego przekazu, ale w końcu pomysł się znalazł,

i oto jest,

mój filip, 

czyli staropolski zając, 

który mikołajową czapeczkę na głowę przywdział i z głośnym okrzykiem "Ho, Ho, Ho...", konopne schronienie opuścił, beztroskie motyle strasząc i radosnego "Alleluja" nie widząc.

Zachowanie iście nie na miejscu, nie to miejsce, nie ten czas, ale to przecież to

"Filip z konopii ", więc nie ma się czemu dziwić.

No i oczywiście banerek, abyście mogły innym "filipom" się przyjrzeć

 i 

Reniowa żabka nakarmiona.

Jeszcze jeden głodomór u Xgalaktyki swojej porcji wygląda, więc spieszę pendibulle, czyli małe wahadełka , mu zaserwować. 

Od dawna nosiłam się z zamiarem, aby formę zawieszek zmienić, i tak całkiem przypadkiem, pendibulle w oko mi wpadły. 

Pracy niewiele, więc można ilościowo poszaleć, a i forma dość oryginalna mi się wydaje.

Dodatkowo z maszyną w komitywę wchodzić nie trzeba, bo wszystko ręcznie wykonać można.

Mnie się ten wariant bardzo podoba i zapewne nie raz do niego wrócę.

 Na koniec banerek, aby moje wahadełka pod właściwy adres trafiły

i pożegnam się z Wami, 

z nadzieją, że dzisiejsze spotkanie, za udane uznacie.

Pozdrawiam serdecznie

Marysia