Awantura o kurę

I tu wcale o sztandarowe zapytanie, "co było najpierw, jajo, czy  kura" nie chodzi, bo przyczyną rzeczonej awantury, Anine wielkanocne wyzwanie się stało, która na ten miesiąc kulinarną kartkę zaplanowała. 

Pomyślałam, "baba", wyhaftuję wielkanocną babę i tu pojawił się problem, nigdzie odpowiedniego wzoru znaleźć nie mogłam, wszędzie tylko muffinki i strojne torty. Super, ale to nie to. 

Miała być wielkanocna baba i basta!

Z uporem maniaka i z niegasnącą nadzieją przeglądałam zasoby neta, aż w końcu, 

znalazłam - kurę.

Piękną, dorodną, w fartuszek gosposi odzianą, dumnie tacę dzierżącą, a na tej tacy, obficie lukrem polana prawdziwa "baba". 

Ochoczo więc do pracy się zabrałam, aby w połowie drogi zimnym potem się oblać, bo 

kolorów za dużo, miały być trzy, i krzyżyki źle przeliczone więc owa kura na kartkę nijak 

wpasować się nie będzie w stanie.

Jednak wrodzony upór i uroda kwoki, haft dokończyć nakazały, lecz problem z kulinarną kartką nadal moje myśli zaprzątał.

I wtedy, tak niespodziewanie, pojawił się pomysł, przecież baba jest, tylko talerz dorobić jej trzeba.

Chwilkę pomyślałam, nową kanwę na  tamborku naciągnęłam, igiełkę w ruch wprawiłam i w ten sposób, wielkanocna baba na kartce się pyszni

i z kurą w rameczce całkiem udany duet, moim zdaniem, stanowi.

Dominuje pomarańczowy, nieco popielatym zgaszony, aby babę lekkostrawną uczynić i do tego lukier bielą podkreślony, słodko całości dopełnia.

Jest więc smakowita kartka, która wraz z rzeczoną kurą, niecierpliwe Wielkanocy wypatruje, aby swoje pięć minut, przy wielkanocnym stole, świętować.
Jeszcze tylko banerek zabawy, która przyczyną tego zamieszania się stała i ...gotowe.

Wszystko dobre, co się dobrze kończy, a i potrzeba matką wynalazku jest bezsprzecznie, czego moje z kurą perypetie jasno dowodzą.

I tym optymistycznym akcentem, moje dzisiejsze,  z Wami spotkanie kończę,

i miłego tygodnia życzę

Marysia