Światełkami wspomnienia zapłoną...

... pomiędzy Zdrowaśkami popłyną,

wśród opadających liści zawirują,

powietrze od niewypowiedzianych myśli się zagęści,

tęsknota ze zdwojoną siłą uderzy,

otoczy nas smutek, że nie zdążyliśmy pokochać lub kochaliśmy za mało,

obudzi się nadzieja, że może kiedyś...

pojawi się myśl, czy ktoś, kiedyś dla nas światełko wspomnień zapali?

Potem,

gdy umilkną Zdrowaśki i Wieczny odpoczynek do końca wybrzmi,

przy stole z Tymi, 

co jeszcze w drodze,

zasiądziemy

i obcowaniu z Tymi, co już odeszli, się poddamy.

Aż w końcu,

wspomnieniami zmęczeni, 

do codzienności wrócimy, 

gdzie fotografia na komodzie 

wyszczerbiona filiżanka

lub znajomym pismem list napisany

o kimś bliskim przypomną.

Jeszcze tylko puste miejsce przy wigilijnym stole

na sentymentalnych strunach zagra

i znów na dzień, 

gdy światełka wspomnień rozbłysną

czekać będziemy.

Poniesie nas nurt życia, 

nie raz nadmiar obowiązków przytłoczy, 

ale może warto do słów księdza Jana Twardowskiego przykładem się odnieść

 i z miłością do drugiego człowieka pośpieszyć, 

bo przecież tak szybko odchodzą.

Sentymentem i nostalgią powiało, ale przecież wierzymy w ciągłą obecność tych, którzy odeszli i jak te anioły naszych dróżek strzegą, więc nic, jak tylko, z Ich obecności cieszyć się trzeba.

Pięknie w ten klimat, z listopadowym tematem imieninowej kartki, Hanulek się wpisała, anioła na niej zamieścić nakazując. 

Jest więc anioł, niebieski posłaniec, który o Świętych obcowaniu zaświadczy i nadzieję  na życie po życiu rozbudzi.

Jeszcze tylko okolicznościowy banerek

i czas pożegnać się z Wami.

Życzę Wam pięknych rodzinnych spotkań, pełnych wspomnień i dobrych myśli

Marysia