Damą być...

No cóż, damą być , to wcale nie takie łatwe zadanie, bo albo się ma to "coś", albo nie. Jeśli się ma to co "coś', to wszystko samo się dzieje i nawet zwykła sukienka, w  sieciówce kupiona wygląda jakby sam Dior ją zaprojektował i uszył. Ja tego "czegoś" nie mam i zwykłą, lnianą sukienkę , w naszym lokalnym "domu mody", nawet nie w sieciówce, nabyłam,  ale to właśnie ona inspirująco na moje szare komórki podziałała. Poruszyła moją wyobraźnię i sprawiła, że za igiełkę chwyciłam, tamborek w kanwę przyodziałam, kilka wieczorów w kąciku kanapy przesiedziałam i oto są. 

Dwie namiastki bycia damą, czyli haftowane biżutki, które w upalne lato, Kruka czy Swarovskiego z powodzeniem zastąpić mogą. Ot takie małe "co nie co", ale prostej sukience szyku nadać może.Takie jest moje zdanie i tego trzymać się będę, choćby cały świat inaczej mówił i nie będę się tłumaczyć sloganem, że "jak się nie ma co się lubi, to się lubi, co się ma", bo przecież nie oto chodzi. Przecież nie trzeba w firmowych ciuszkach chodzić, drogimi perfumami pachnieć i w wielkim świecie bywać, aby damą być.

Wystarczy mieć piękne wnętrze, szczery uśmiech i radością obdarowywać świat. No, ewentualnie haftowane biżutki do lnianej sukienki założyć, jako dodatek, aby całości dopełnić.

A teraz moje damy, trochę świąt w środku lata, czyli gwieździsta karteczka dla Ulki, do jej Bożonarodzeniowej kolekcji. Tym razem bardzo prosta, bo to przecież kanikuły czas i odrobina wytchnienia nam się należy.Więc prosta mapka i zminimalizowana moja jej interpretacja.

Tak popracowałam w ostatnim tygodniu i mimo żaru lejącego się z nieba dałam radę. Znalazłam radość w tworzeniu biżutek i wykonałam zadanie, które kolejną kartką się objawiło. 

Pozostała jeszcze literka O, która dzisiejszą bohaterką jest. Taka O, jak okrąglutka, prawie idealna w swoim kształcie, wiele skojarzeń na myśl przywodząca.

No to zaczynajmy
 O, jak okrętka, 

 ścieg,  przy pomocy którego kawałki materiału zszyć można, jak i brzegi zabezpieczyć, aby się nie "snuły".Wielce przydatna w krawieckich i hafciarskich pracach oraz  w mowie, gdy próbujemy problem "na  okrętkę" wyjaśnić, zamiast prostą ścieżką pójść. Ot taka gadanina, w której pogubić się można.

 O, jak oprawa, 

i to nie tylko obrazu, ale każdego naszego hafciarskiego dzieła. Każda z nas wie, ile natrudzić się trzeba, aby w sposób możliwie najlepszy odpowiednią oprawę do naszych prac dobrać, i tym samym przysłowiową kropkę nad "i" postawić.

O, jak organizer,

czyli pudła, pudełka, pudełeczka i wszelkiej maści pojemniczki, w których hafciarskie akcesoria zalegają, aby łatwo dostępne były i destrukcji nie ulegały, a przede wszystkim nie ginęły w sobie tylko znany, tajemniczy sposób, złość hafciarek wywołując.

O, jak oko,

czyli narząd nie tylko hafciarkom potrzebny, którego niczym zastąpić się nie da.Wiem coś na temat, bo jakiś czas temu, O, jak odłamek kamienia w moim oku osiadł i do O, jak okulisty po pomoc  jechać trzeba było. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło i jeszcze tego samego wieczora do haftowania zasiadłam, wprawdzie z bolącym i łzawiącym okiem, ale dałam radę, i moja 

O, jak obawa 

  że zadaniu nie sprostam, w zapomnienie odeszła.

O, jak okulary,

które taką  "cudowną" własność mają, że znikają niepostrzeżenie, czym ogromną panikę wywołują, bo przecież bez nich niczego zrobić się nie da.

W końcu 

O, jak oczekiwanie,

na Wasze komentarze pełne rad, wskazówek i serdecznych słów. 

I tu, 

O, jak okazja 

się nadarza, 

aby Wam wszystkim, za wszystko podziękować. Za to, że jesteście, że pozwalacie Waszym pracom i życiu się przyjrzeć, oczy nacieszyć, ducha wzmocnić i radości zaznać.

Dziękuję.

I jeszcze na koniec

O, jak Olka,

matka chrzestna mojego bloga, niestrudzona mentorka moich blogowych poczynań, przyjaciółka zza miedzy, z którą kawkę z wielką O, jak ochotą, czasami spijam i słodkościami się zajadam, 

O, jak obłych kształtów nabierając.

O O, jak odchudzaniu pisać nie będę, bo dzisiaj O, jak ochoty na stres nie mam.

Kończę więc. 

Miłego tygodnia Wam życzę, pełnego O, jak ochów, nad pięknem, które wokół nas się dzieje.

Marysia