Cieszę się

Cieszę się, bo ten tydzień obfitował w niespodzianki, a wszystko zaczęło się w poniedziałek, kiedy do drzwi zapukał listonosz z paczuszką, w której znalazłam takie oto cudeńka.

Piękne, prawda? A wszystko za przyczyną Dusi, jej talentu i złotych rączek, dziękuję Dusiu, oraz zabawy Podaj dalej.

Czytam ostatnio wiele złego o tej zabawie, może nie tyle o zabawie, co o niektórych jej uczestniczkach, więc mam mieszane uczucia ogłaszając jej kontynuację na moim blogu. Ja, jak dotychczas, się nie zawiodłam, więc liczę na to, że i Wy mi zaufacie. Zapraszam więc i  z niepokojem oczekuję  Waszych deklaracji.

Druga radostka, to przybycie spodziewanego wprawdzie gościa, ale jego uroda przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Poznajcie mojego Łobuziaka,  potomka Mośków, którego, specjalnie dla mnie stworzyła Anastahe, wielkie dzięki ! Jest uroczy i od razu zawojował moją rodzinę i sąsiadów, którzy od niego oczu oderwać nie mogli, gdy razem poszliśmy na poobiednią kawę.

Łobuziak zwizytował przestrzeń za kamiennym murkiem i zmęczony zajął przygotowane dla niego miejsce przy kominku, aby bezpiecznie przetrwać nadchodzącą zimę.

Na zakończenie tego pięknego tygodnia jeszcze coś słodkiego. Tym razem świąteczne pierniki, które, mam nadzieję, doczekają Świąt, chociaż Adwent, to czas radosnego oczekiwania a przecież delektowanie się smakiem pierników jest radością.

I tym słodkim akcentem kończę dzisiejsze spotkanie z Wami. Życzę miłej niedzieli, a gdyby naszła Was ochota na pierniki, to zapraszam.

Marysia