Poimieninowo

Przed chwilą wróciłam ze spaceru, na którym łapałam ostanie promienie sierpniowego słońca. Lekki wietrzyk poruszał wodą w jeziorze tak, że wyglądała jak tafla mieniącego się iskierkami lustra a wszystko działo się przy akompaniamencie głośno rozprawiających w przybrzeżnych szuwarach ptaków. Na promenadzie działo się wiele.Młode mamy dumnie spacerowały z wózkami, dzieci wykorzystując ostanie chwile wakacyjnego luzu ścigały się z wiatrem na rolkach i rowerach, emeryci toczyli spokojne rozmowy okupując parkowe ławeczki a wędkarze cierpliwie czekali na złote rybki.Piękny dzień, jeszcze letni, ale czuć już pierwsze zwiastuny nadchodzącej jesieni.Chciałoby się zanucić piosenkę Zdzisławy Sośnickiej, "Żegnaj lato na rok.." Szłam spacerowym krokiem rozmyślając o tym, co zadziało się za kamiennym murkiem  w ciągu ostatnich dni.A były to niezwykle "busy days", których głównym wyzwaniem było urodzinowo-imieninowe spotkanie z przyjaciółmi.Pracy i biegania sporo, ale radości jeszcze więcej, bo czas spędzony w świetnym  towarzystwie nie ma sobie równych. Rozmowy toczyły się do późnej nocy, w zaciszu ogrodowej altanki w blasku świec i lampionów, przy smakowicie zastawionym stole.Tym razem wśród nowości znalazły się pieczone ziemniaki w sosie na bazie oleju z dodatkiem czosnku, ziół i przypraw oraz pomidory faszerowane pęczakiem z ziołami i serem lazur zapiekane pod plasterkiem mozzarelli.Pychotka. Przepisy można znaleźć w ostatnim numerze Country.

Ale to nie wszystko, co sprawiło mi tak wiele radości. Nie zapomniały o mnie również blogowe koleżanki. Dotarło do mnie wiele dowodów pamięci i sympatii.Wszystkim bardzo serdecznie za to dziękuję. Niespodzianki są prześliczne i mają dla mnie ogromną sentymentalną wartość. Zresztą zobaczcie same.

Od Beatki przywędrowała ślicznie wyhaftowana karteczka, breloczek z pięknym przesłaniem, wyśmienita kawa, i kojący krem do rąk,  czyli coś dla duszy i dla ciała.

Kilka dni potem nadeszła przesyłka od Ani, której opakowanie zwróciło uwagę Pana listonosza,

a w niej takie cudowności:

W sobotę dotarły upominki od Czesi, mojej blogowej komentatorki, która często wpada z wizytą dorzucając słów kilka.Sama bloga jeszcze nie prowadzi, ale zamiar nieśmiało w niej kiełkuje.

W sporej paczce znalazłam domowe przetwory oraz ceramiczną lawendową misę.

Pamiętała o mnie również, znana Wam doskonale, Olka , która dwukrotnie przemierzyła naszą ulicę, a właściwie wydeptaną ścieżkę, jak nazywa to Szymek, przynosząc pachnące lawendą urodzinowe upominki

oraz imieninową, piękną sznurkową torbę i śliczny czekoladownik w niej ukryty. Dzisiaj rzeczona torba miała swoje wielkie wyjście i towarzyszyła mi na spacerze. Dzięki sprytnie wszytym kieszonkom, po raz pierwszy nie miałam problemu ze znalezieniem telefonu, który zazwyczaj ginie w bezkresnych czeluściach damskiej torebki.

I jak tu się nie cieszyć? Dziękuję.

Pozdrawiam jeszcze wakacyjnie i życzę miłego tygodnia.

Marysia