Niby nic...

a jednak coś,

czyli  skromna karteczka na Boże Narodzenie dla Kasi

Tak mam jakoś ostatnio pod górkę,

że trudno mi się ogarnąć,

sensownie pomyśleć,

a o pisaniu nie wspomnę.

Lecz słowo się dało i dotrzymać go trzeba.

Więc nad tamborkiem zasiadłam, mały hafcik w dwa wieczory wykrzyżykowałam,

a dziś, jako, że luty się kończy,

karteczkę skleciłam.

Skromniutka ci ona i prościuteńka, ale jest.
Mam nadzieję, że wybaczycie mi moje skromne , dzisiejsze wejście,
ale obiecuję, gdy sprawy lepiej układać się zaczną,
znów na dłuższe spotkania z Wami, umawiać się będę.
Tym czasem rzeczona karteczka tylko,
i do następnego.

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie, 

miłego weekendu życzę

Marysia

Nowy haft na nowy rok i coś dla Ziutka

Jakiś czas temu,
Winter Lady

 upomniała się o swoje prawa

 i skutecznie, na kilka dni, w jasyr mnie wzięła. 

Dla towarzystwa tamborek, igiełkę i niteczki przydzieliła,

i przez kilka dni obserwowała
jak
 kolejne kwiaty jej wianek plotą,
a krzyżyki zgrabnie kolory zmieniają.
Skutki owej niewoli na poniższych fotkach widać
i choć to tylko jedna z dziewięciu stron schematu,
to ja i tak z siebie dumna jestem, że w tej gmatwaninie kolorów
udało mi się nie zgubić.

.

Dla porównania
fotka z poprzedniego wpisu






Aby nieco od krzyżyków odpocząć,
karteczkę dla Pana Ziutka zrobiłam,
aby serdeczne życzenia, z okazji 80 urodzin mu złożyć.
Mam nadzieję, że do gustu Jubilatowi przypadnie
i miłą pamiątkę stanowić będzie.

I tym jubileuszowym akcentem  moje dzisiejsze spotkanie a Wami kończę,
miłej niedzieli życzę

Marysia

Rozliczyć się trzeba

ze zobowiązań wszelakich,

a nazbierało się tychże troszeczkę.

Od abecadła, co to z pieca spadło i trochę się potłukło, zacznę.

A wszystko za przyczyną Olki,

 którą wszechobecna angielszczyzna nieco już drażnić zaczęła, 

więc słowa zacnego Mikołaja przywoławszy,

ojczysty język zgrabnie w krzyżyki ujęła.

Temat ów Ania szybko podchwyciła

i  nie zwlekając,

żelazo póki gorące,

 w kolejną zabawę przekuła.

I tym oto sposobem,

wykrzyżykowana sentencja,

dowód na to, że

"Polacy nie gęsi i swój język mają"

stanowi.

A że wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej, 

wszyscy doskonale wiemy

i zawsze z radością w znajome progi wracamy.

Tak więc sprawę polszczyzny i do domu powrotów za zamkniętą uważam,

i na kolejne dyspozycje Olki i Ani czekam.

Tym czasem różowy flaming, któremu już trochę przyciasno w szufladzie było,

na małym banerku zawisł i teraz odpowiednie dla siebie miejsce znaleźć próbuje.

I to na dzisiaj byłoby wszystko.

mam nadzieję, że w niedługim czasie ,

znów się z Wami spotkam,

bo przecież jeszcze sprawozdanie z postępów nad Winter Lady zdać muszę

i dla Kasi, na Choinkę 2020, świąteczne ozdoby wysłać.

Pozdrawiam wszystkich serdecznie

i

do następnego.

Marysia

renifer, śnieżynki i pop up...

kontra 

zając, krokus i fiolet.

Taki zdawałoby się artystyczny mysz- masz,

ale nic z tego.

Wszystko swoje miejsce ma i nie przypadkiem dobrane zostało.

Ulka i Ania, 

nasze dwie kartkowe dziewczyny,

wyobraźnią się popisały i do myślenia mnie zmusiły.

Zresztą nie tylko do myślenia, ale również do działania.

Tak wiec kolorowe niteczki, igiełka , skrapki, oraz przestrzenne cięcie i gięcie

 na kilkanaście godzin skutecznie mną zawładnęły,

w pracowni osiąść nakazały

i ...

radość wielką sprawiły.

A oto wypadkowa moich starań.

Najpierw pop up twist dla Ulki,

na którym stadko mini reniferków przysiadło,

 a śnieżynki zimowy krajobraz tworzą,

skutecznie "poskładane" czworokąty zdobiąc.

Druga dla Ani,

która fiolet w lutym sobie upodobała i do tego zajączka z krokusem dorzuciła.

Troszkę pokombinować musiałam, aby tym razem wszystkim warunkom jednocześnie sprostać,

ale chyba całkiem nieźle mi wyszło.

I to było na tyle w kartkowym temacie na luty.

Korzystając z okazji, chciałabym przeprosić, że Wasze komentarze pod ostatnimi postami bez odpowiedzi pozostawiłam, ale moje oczy trochę niedomagają i odpocząć muszą, 

a ekran komputera tej regeneracji nie sprzyja.

Pozwólcie wiec , 

że za wszystkie dowody Waszego zainteresowania i sympatii teraz Wam podziękuję,

i obiecuję, 

że wkrótce do indywidualnych "rozmów" z Wami wrócę.

Pozdrawiam serdecznie

Marysia

Stare z nowym

lub odwrotnie, to bez znaczenia.

Ja jednak stare przed nowym stawiam, bo ono inspiracją dla różowego kardynalskiego serducha było.

A wszystko od pewnego wyjazdu do Czacza swój początek wzięło,

gdzie wśród różności wszelakich, pięknie haftowaną poszewkę znalazłam,
i jej urokowi uwieść się dałam.
Targu szybko dobiłam
i ową cenną zdobycz do domu przywiozłam.
Wyprałam , wykrochmaliłam , "wybiglowałam"
i ...
odłożyłam.
Przeleżała biedaczka w szufladzie blisko dwa lata,
aż któregoś dnia, nagłym impulsem tknięta,
lambrekin nad drzwi uszyłam, który gości do salonu wchodzących , misternym haftem czaruje.
Ale nie byłabym sobą, gdybym czegoś od siebie dodać nie chciała.
I dodałam
różowe kardynalskie serducho,
które na lutowe wyzwanie do Reni się uda.
Wprawdzie do kunsztu "starego" wiele mu brakuje,
ale myślę, że całkiem udany duet tworzą

.

I to już koniec moich sercowych rozważań.

Miłej niedzieli życzę

Marysia