To był rok....

naprawdę dobry rok.

Wiele się działo i choć smuteczki z radostkami sieć zdarzeń tkały, 

to grzechem narzekać by było i odchodzącemu staruszkowi wyrzuty czynić.

Za wszystko więc serdecznie mu dziękuje,

za 55 spotkań z Wami,

za stare i nowe blogowe przyjaźnie,

za pobrane od Was nauki,

za liczne komentarze i serdeczne słowa w nich zawarte,

za liczne dowody pamięci i sympatii,

za kreatywne spotkania,

za....

Lista długa, zdaje się końca nie mieć, więc trzema krótkimi kropkami ją kończę, 

a że za progiem,

 już pewien młodzieniaszek na sylwestrowe fajerwerki czeka,

więc pewne plany poczynić trzeba i wodze fantazji rozpuścić.

Niech więc  nadal wiele się dzieje,

niech radostki skutecznie ze smuteczkami walczą,

niech nowe blogowe przyjaźnie się rodzą, a stare mocy nabierają,

niech nowe pomysły poza strefę komfortu wyjdą,

oczy ucieszą, zainspirują, nauczą.

Taki , nadzieję na  Nowy Rok 2020 mam,

i tego trzymać się będę,

bo nadal chcę u Was bywać i Was u siebie gościć,

nauki pobierać

inspiracje czerpać

i Waszą obecnością się cieszyć.

Tym czasem jednak, 

ze  starym "rozprawić" się muszę 

i za wszystkie piękne życzenia Wam podziękować, które różnymi  drogami do mnie dotarły

serdeczne słowa ze sobą przynosząc.

Część już się spełniła, bo Święta piękne były,

a na spełnienie pozostałych cierpliwie poczekam i może za 366 dni,

 znów napiszę

"To był rok, naprawdę dobry rok..."

A wszystko na tych pięknych karteczkach przez

Anię
Izę
Justynkę
Agatę
Beatę
Danusię
Hanię
Renatę
Elę
Renię
Ulę
Anię
i
Dorotę

 zapisane zostało

i niech się ziści.

Do siego Roku!

Marysia

Ps. A jako, że prawdopodobnie trochę grzeczna byłam, to jeszcze takie cudeńka od Gwiazdora, za sprawą Reni i Olki,

 dostałam., za co najpiękniej jak umiem, dziękuję.

Już czas na świętowanie,

już ostatnia adwentowa świeca płonie,

i rychły koniec czekania oznajmia.

Cichnie z wolna przedświąteczny gwar na ulicach,

dom zapachem świerku, wigilijnych potraw i dźwiękami kolęd się wypełnia,

pora więc na świątecznych życzeń składanie.

Więc i ja , 

Świąt

radością, z narodzenia Pana wypełnionych

i

nadziei na dobre jutro, jaką z sobą niesie.

Chwil serdecznych i wzruszeń pełnych,

gdy słowa kolęd

światu Dobrą nowinę ogłaszać będą.

Niech mała Dziecina

łaskami szczodrze darzy

i

każdy dzień Nowego Roku 2020,

szczęśliwym uczyni.

 z całego serca Wam życzę

i 

na świąteczną herbatkę zapraszam.,
tę w realu

i tę haftowaną

a w tle frywolne śnieżynki, dzieło Olki,
które na gałązce zawisły i jako "suplement" śnieżnej zimy robią.

Marysia

...płatki białe...

... pada śnieżek, płatki białe

obsypują pola całe...

taką rymowanką budziła nas Mama, 

gdy pierwsze śnieżynki zwiastowały zimę.

Podobnie i ja, do dzisiaj, w ten sam sposób budzę , dorosłego już syna, 

i co więcej, 

czasem jemu udaje się mnie uprzedzić,

i gromkim głosem oznajmić, 

że

"... pada śnieżek..."

Ot taka mała, ale jakże ciepła, domowa tradycja,

która niezmiennie wzrusza i bawi.

W tym roku jeszcze śnieżek nie popadał i pól nie okrył, 

ale za to na moich kartkach 

i obrazkach poprószył.

Dzięki niemu, kartka dla Ulki powstała,

która na skrętną sztalugę śnieżynkę zaprosiła , kokardką się przewiązała,

 bielą i niebieskościami mroźne i śnieżne zimy na myśl przywodzi.

Aby jednak samej smutno nie było, to siłą rozpędu, kolejne "biało-niebieskie" powstały

i już niedługo z życzeniami w świat polecą.

Jako, że zabawy kartkowej u Uli kres nadszedł, 

to na prośbę organizatorki,

 jeszcze kolaż wszystkich moich tegorocznych prac powstał.

Zimowa aura, w Reniulkowej zabawie, prym w tym miesiącu wiedzie,

więc i ja, 

dwie kardynalskie przedstawicielki na ów bal wyprawić postanowiłam. 

Skrzętnie "dzierganym" kontury obwiodłam, w błyskotki przybrałam 

i oto są.

 

I tym zimowym akcentem, moje tegoroczne zobowiązania blogowe kończę.

Mam nadzieję, że wszystkich terminów dotrzymałam i wytycznym sprostałam.

Dziękuję Dziewczyny za wspólną zabawę i na kolejne edycje czekam.

 Jednak spotkań z Wami jeszcze nie kończę.

Przed Świętami na chwilkę wpadnę,

aby o przygotowaniach trochę "pomówić"

 i serdeczne życzenia pozostawić.

Pozdrawiam

Marysia

Dwie karteczki, kocia zawieszka i... różowy flaming

dziś na moim blogu gościć będą, bo czas ku temu najwyższy.

Święta coraz bliżej, a co za tym idzie, innym zajęciom swój czas poświęcić trzeba, 

ale o zobowiązaniach zapomnieć nie można i danego słowa dotrzymać należy.

To nie znaczy wcale, że tamborek i inne przydasie w szufladzie zalegać będą,

lecz terminy gonią, a czas jakoś spowolnić swego biegu nie chce.

Może to i dobrze, bo wszyscy na Dobrą Nowinę czekamy, która wkrótce,  wraz z pierwszą gwiazdką w nasze progi przybędzie.

A wszystko, od narodzin w Betlejemskiej szopce się wzięło, 

więc i owej, na mojej karteczce, zabraknąć nie mogło.

Tę w zieleni i brązie karteczkę utrzymaną do Ani posyłam, nadzieję mając, że skromne, białe perełki w ozdobnej rameczce zauważy i tym samym do grona gości ją przyjmie.

Nie jest tajemnicą, że xxx u mnie prym wiodą, ale czasem innych dróg szukam i poza strefę krzyżykowego komfortu wychodzę. 

Tym razem na haft Richelieu wypadło, i za tego przyczyną, w biel i czerń odziana karteczka powstała, która odpowiedzią na ogłoszone przez Elelię candy będzie.

I jeszcze skromna kocia zawieszka, która dodatkiem do prezentu dla miłośniczki tych futrzaków będzie i mam nadzieję, że radość Jej sprawi.

I jeszcze na prośbę Kasi zbiorczy kolaż wszystkich moich tegorocznych prac.

Zawieszka oczywiście do Kasi poleci, aby Choinkę 2019 przystroić.
Na koniec,
 nie wiadomo skąd, ni z gruszki ni z pietruszki, różowy flaming w przedświąteczną atmosferę wpasować się próbuje i na Sal u Ani zdążyć.

I to by na tyle było, jeśli o dotrzymanie terminów chodzi. 

Teraz za resztę przygotowań zabrać się trzeba, wśród których, oprócz prac kuchenno-porządkowych, dla robótek również miejsce się znajdzie, 

więc na pewno, 

w świątecznym klimacie, 

jeszcze z Wami się  spotkam.

Pozdrawiam

Marysia

Radośnie oczekuję...

Świąt Bożego Narodzenia, a nie imprezy zimowej.

Tradycyjnie ciasteczka piekę, 

dekoracje obmyślam,

kurz z kątków wymiatam, 

firanki i serwetki krochmalę,

w sprawie prezentów po sklepach ganiam 

i tak w ogóle przedświątecznej gorączce z radością się poddaję.

Lubię ten czas, gdy czasem nie wiadomo, co do rąk najpierw włożyć,

ale świadomość, że pierwsza gwiazdka wkrótce zaświeci i dobra nowina w naszych progach zagości,

wszelkie trudy i zmęczenie z nawiązką wynagradza.

Aby te wszystkie działania od zapomnienia ocalić

 i ślad po prawdziwie polskich Świętach potomnym zostawić,

swój pierwszy grudniownik, za radą Wiolki, 

wykonać zamierzam.

 Bazę albumową, papiery ozdobne i skrapki wszelakie  z czeluści szafy wyjęłam

i za  prace artystyczne ochoczo się zabrałam.

Nad zawartością i ostatecznym kształtem ciągle jeszcze rozmyślam,

ale co nie co dziś zaprezentować już mogę.

Mam nadzieję, że puste kartki wspomnieniami wkrótce się wypełnią i wiarygodny dokument , 

ku pamięci, stanowić będą.

A w międzyczasie,  radosne oczekiwanie czterema świecami odmierzać będę, 

i przy ich blasku Dobrej Nowiny wyglądać.

A na dowód, że wszystko zgodnie z planem się toczy,

na amoniaczki, według przepisu mojej Mamy upieczone, pięknie zapraszam.

I tym słodkim akcentem dzisiejsze spotkanie z Wami kończę,

serdecznie pozdrawiam

i 

na kolejne zapraszam.

Marysia