Tak mam,,,

że gdy w centrum wydarzeń się znajdę, trochę z boku staję

i

całą sobą chłonę, to co się wokół mnie zadziewa.

Wielość bodźców nieco mnie przytłacza i mówiąc kolokwialnie "nie ogarniam".

Pozwalam więc, moim możliwościom percepcyjnym działać, 

ja sama zaś, tak trochę,  "na pół gwizdka".

Dopiero, gdy emocje opadną, wszelkie bodźce ucichną, 

zaczyna się taśmy odwijanie i małe kawałki wspomnień w całość się składają.

Przychodzi refleksja, 

słowa, które wybrzmieć mogły, a nie wybrzmiały, 

czyny, które zaistnieć powinny, a nie zaistniały,

"kuchy" wszelakie, których być nie powinno

i to, co uwadze umknęło, a ważne było.

Ale niedoskonałości wszelkie

niczym wobec pozytywów się stają,

bo przecież,

każdą chwilą cieszyć się trzeba,

dobre całym sobą chłonąć,

radość innym sprawiać,

dobre relacje budować

i pozytywną energię zbierać.

Tak było i tym razem,

gdy nasza szalona ósemka do Torunia zjechała,

aby czas wspólnie spędzić, sobą się nacieszyć, nauki pobrać i kolejne doświadczenia zdobyć.

I znów na wielkim stole robótkowe przydasie zaległy,

 a zespół niespokojnych rąk , do późnych godzin nocnych znać o sobie dawał.

Krzyżowały się niteczki, zwijały paseczki, czółenka klikały, szydełka śmigały,

a wszystko pośród gwaru rozmów, śmiechu i czasem śpiewania.

Od czasu do czasu, przerwę zarządzano, 

i wtedy na stole same pyszności miejsce zajmowały,

aby spragnionych napoić i głodnych nakarmić.

Były więc,

ogóreczki w kilku odsłonach,

domowy chlebek ze smalcem,

sałatki z krabów i makaronu,

bigos na winie,

barszcz z pasztecikiem,

przepyszna szarlotka i kruszon,

oscypki na zagryzkę do trunków wszelakich

i

wiele jeszcze dobroci, których nie sposób wymienić.

Oj, wiele się działo.

Była wyprawa po słynne toruńskie pierniki i zachwyt nad urokiem miasta,

gdzie sam Pan Kopernik honory gospodarza czyni.

Zresztą, co tu wiele gadać,

zobaczcie sami.

To tylko namiastka tego, co działo, bo nie sposób o wszystkim napisać i wszystko na fotkach pokazać,
ale jeśli chcecie bardziej w temat się zagłębić , to do
Ani,
Danusi,
Dorotki,
Eli,
Hani, 
Justynki
i Olki
zajrzyjcie, bo tam zapewne wkrótce, inne spojrzenia na ten sam temat znajdziecie, przez co obraz naszego toruńskiego spotkania pełniejszym i piękniejszym  się stanie.

A, o tym, że pięknie było, niech już ustalone miejsce i termin następnego zaświadczą.

Tym razem Wielkopolska gospodarzem będzie i mam nadzieję, że swoje zadanie doskonale spełni.
I tym optymistycznym akcentem moje dzisiejsze spotkanie z Wami kończę,
serdecznie pozdrawiam
i podobnych spotkań życzę

Marysia