Warto...

warto, a nawet trzeba 

poza utarte schematy wybiegać,

 nowych dróg szukać, 

nieznanego próbować,

i...

cieszyć się, 

że

dało się radę, 

pokonało opory,

doświadczyło nowego.

Zachwycić się

innością, 

nieznanym,

nowym.

Nie wpadać w rozpacz, gdy

się nie uda, 

nie spodoba, 

rozczaruje.

Znów

szukać, 

próbować,

doświadczać.

I tak dzień za dniem swoje życie przemierzać,

czasem oczy ze zdziwienia przetrzeć

lub

z podziwu szeroko otworzyć,

i na małą stopchwilkę czas znaleźć,

aby swoim przeżyciom

 raz jeszcze się przyjrzeć,

i 

słowa dziękuję lub przepraszam 

cichutko wyszeptać.

Rozpoczynając moje dzisiejsze pisanie, o sprawach bardziej prozaicznych myślałam, 

ale moje myśli, niepostrzeżenie, z utartego szlaku zeszły i nieco wyżej się wzniosły. 

Teraz jednak,

do codziennych spraw wracam

i moje nowe doświadczenia, w zakresie kartkowania, pokazać Wam zamierzam.

Za sprawą u Ulki zabawy, poza utarte schematy wyjść musiałam i z nowym się zmierzyć.

Na początku, bez bicia się przyznam, ochoty zbyt wielkiej na ten rodzaj składaczka nie miałam, bo zbyt skomplikowany mi się zdawał i w minimalizm wpasować się nie chciał,

ale zachęcona Ulki przykładem, 

po nowe sięgnęłam

i oto są.

Dwa składaczki, i chociaż nie tak piękne, jak te, które za inspirację służyły, 

ale są 

moje własne, autorskie

i chyba nie najgorsze, chociaż do ideału wiele im brakuje.

Jako, że lipiec swego końca dobiegł, to jeszcze o flamingowym SALu słów kilka, który nasza Anulka, pod patronatem Coricamo, zorganizować postanowiła. 

Ledwo wprawdzie zdążyłam, ale pierwsze xxx już są i za kolejne niebawem się zabiorę, 

bo końcowego efektu ciekawa jestem,

 a i przeznaczenie tego haftu już obmyśliłam.

Jeszcze tylko banerki do obu wyzwań zamieszczę 

i znów utartym szlakiem pójdę,

i nie powiem, że z zapałem

prasowaniu, gotowaniu i porządkom się oddam.

No i to wszystko na dzisiaj, 

poszybowałam trochę, 

nowego, jak widać, popróbowałąm

i ...

do prozy dnia wracam.

Pozdrawiam serdecznie

Marysia