O niespełnionych ( jak dotąd) marzeniach

Już nie pamiętam od kiedy rozpoczęła się nowojorska fascynacja mojego syna, bowiem od wielu lat słyszę entuzjastyczne zachwyty niemal nad wszystkim, co z USA się kojarzy. Nie pomagają tłumaczenia , że "wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma", ale przecież "do odważnych świat należy", ripostuje zachwycone amerykańskością dziecię i skarbonkę z widokiem na Manhattan na kuchennym parapecie ustawiło.Wprawdzie, odkąd studia skończył i pracować zaczął, a co za tym idzie wartość pieniądza dużo bardziej ceni, "arekimański" entuzjazm nieco przygasł. Aby jednak dać dowód matczynej miłości i gruszek w popiele nie zasypywać, taki oto nowojorski widoczek mu zafundowałam.A co, niech ma i marzy dalej.

 Może się napatrzy i nie wyjedzie, a co za tym idzie mnie tęsknota pożerać nie będzie.

Przyznać muszę, że ta czarna kanwa, porozrzucane pojedyncze krzyżyki i konspiracyjne tworzenie mocno dały mi popalić.Z jakości wykonania nie jestem wprawdzie do końca zadowolona, ale właścicielowi się podoba, przynajmniej tak mówi.

Nowojorską pracę zgłaszam do zabawy u Reni

Nie przynudzam dłużej, bo i tak ostatnio pełno mnie w blogowym świecie, a to wszystko za sprawą licznych zabaw, których uczestniczką jestem. Ponadto wena wróciła, czego mi życzyłyście, więc proszę znoście teraz cierpliwie moje towarzystwo.

Pozdrawiam i do zobaczenia

Marysia