Ulotność śnieżyczek

Olka  mnie wyprzedziła i pierwsza opisała nasz dzisiejszy wspólny wypad do Śnieżycowego jaru, co więcej nazwała go śnieżycowym rajem, czyli tak, jak ja po cichu to miejsce nazywam.To naprawdę jest raj, gdzie tysiące małych, białych śnieżyczek (z żółtymi plamkami  na końcach delikatnych płatków) tworzą prześliczne kobierce pokrywając zbocza dzikiego jaru dzielnie przebijając się przez gałęzie, konary i pnie powalonych przez wiatr drzew. Na dobre zadomowiły nad brzegiem błotnistego strumienia, który płynie środkiem jaru porośniętego grabami. Co roku, przez krótki czas, cieszą oczy miłośników tego miejsca. Są takim ulotnym wrażeniem, urokliwą stopchwilką, po które wraca się wczesną wiosną każdego roku.

Piękne zdjęcia Olki w pełni oddają urok tego miejsca. Dorzucę jeszcze kilka, trochę innych, choć "modelki" te same.Potem wyobraźcie sobie  zapach budzącej się do życia przyrody, poczujcie muśnięcie wiatru na policzkach i przeżyjcie wasze śnieżycowe stopchwilki.

Przeprawa przez połamane gałęzie

Udało się

Cichy wielbiciel - ślimaczek

Urok żółtych plamek

Z lasem w tle

Nad brzegiem strumyka

Bez ingerencji człowieka

Pozdrawiam

Marysia